زایمان طبیعی یا سزارین
زایمان طبیعی یا سزارین بدن یک زن به نوع ای خلق شده است که می تواند کودکی را به دنیا آورد. حتی کودک نیز برای این شغل شرایط لازم را در اختیار دارد: برای مثال استخوان های راز کودک هنوز با هم سایر جوش نخورده اند و سفت نیستند. این نوع کودک می تواند راحت در بدنتان پیمان بگیرد. لحظات پسین پیش از زایمان کودک در بدنتان می چرخد لغایت از فضایی که برایش باقی باقیمانده بیشینه بهره‌گیری را داشته باشد.
شروع زایمان را با عبارت فاز پیش درآمد می شناسند. گردن رحم که در تمام درازا بارداری سرسختانه بسته بود، لغایت ۱۰ سانتی متر باز می شود. تنها با انجام این عمل است که راز جنین می تواند از گردن رحم عبور کند. فاز ابتدا شدنی است الی ساعت ها پیوسته داشته باشد.
در حین زایمان باید دریافتن و تن والده با نوزاد خوب در تعامل باشند. روحیه های خوب و امیدوارانه مادر و نوزاد می توانند زایمان بدون مشکلی را رقم بزنند. هرچقدر کمتر برای والده و نوزاد مزاحمت ایجاد شود، به همان نسبت هم عمل وضع حمل راحت تر طی می شود.
در ادامه مطلب تصمیم داریم در رابطه با زایمان طبیعی یا سزارین بیشتر صحبت کنیم با ما همراه باشید در سایت دو نی نی
ماما ها به کمک تجربه طولانی مدت خویش می دانند که چه عواملی کمک شایانی به وضع حمل می کنند:
احساس امنیت، گمان آسوده و اعتماد: جایی که زن دریافتن امنیت و آسایش داشته باشد، با آسودگی خاطر و اعتماد به نفس، خویش را حاضر زایمان می کند. استرس بیش از مرز حتی باعث توقف کامل وضع حمل می شود! کسان معتمد هم می توانند در وضع حمل زن بسیار تأثیرگذار باشند.
زمان، آسایش و صبر: بدن زن ۹ ماه تمام کودک را حمل کرده و آن را تغذیه نموده است. اکنون هورمون های تازه دهنده زایمان به سررسید احتیاج دارند تا عمل وضع حمل را به واقعیت به قبل ببرند. بافت های کف لگن هم باید آهسته و گام به کام بچرخند الی نوزاد بتواند متعلق به ها عبور کند.
روند طبیعی: هرچقدر عوامل بیرونی در زایمان کمتر دخالت داشته باشند، وضع حمل با اطمینان اکثریت اتمام می شود. هرگونه مداخله ای که بدست ماما یا دکتر سپریدن شود، شکیبیدن ضرورت اقدامات اضافی را تقویت می کند.
نیروی جاذبه و تحرک پیمان دریافت نوزاد در حالت عمودی مایه می شود الی راحت تر از گردن رحم والده عبور کند. با مسیر رفتن،ایستادن یا با تکیه زدن می توانید اکسیژن بیشتری را به خویش و نوزادتان برسانید. اگر در حالت ایستاده باشید، نیروی جاذبه در وضع حمل به کمکتان می آید و شاید با درد وضع حمل بهتر ساحل می آیید.
آماده سازی: در آماده سازی قبل زایمان، حالت های گوناگون زایمان را می آموزید و می توانید آن ها را تمرین کنید.
تغییر حالت بدهید: در هنگام زایمان حالت های مختلفی را تست کنید. با انجام این شغل نقش مؤثرتری را در زایمان ایفا می کنید.
زایمان طبیعی یا سزارین
بسیاری از نسوان از خوف درد برآمده از زایمان طبیعی به سزارین اندیشه می‌کنند؛ اما بهتر است بدانیم هر یک از این روش‌ها مزایا و ریسک‌هایی دارند. با پروا به اینکه بیشتر زنان در دوره بارداری تصمیم خودشان را می‌گیرند که چه روشی را تجربه کنند، در این مطلب به مزایا و ریسک‌های هر طریق می‌پردازیم.
بارداری دائم با نگرانی‌ها و دشواری‌هایی همراه است که از مسائل دوره بارداری تا فکر کردن به زایمان را در برمی‌گیرد. همه زنان آبستن بی گمان بارها به روش زایمانشان اندیشه می‌کنند و حتی در دوره‌های آموزشی شرکت می‌کنند. وضعیت تنفس در حین زایمان را می‌آموزند و یاد می‌گیرند که از پشتیبانی عاطفی همسرشان استفاده کنند. بسیاری از نسوان در سال‌های ماضی بدون نگرانی به زایمان سزارین فکر می‌کردند تا اینکه حتی پزشکان به آن‌ها رهنمود کردند که به طریق طبیعی کودک خویش را به جهان بیاورند. دوگانه‌ای که بسیاری از مواقع خوف و استرس زیادی را به نسوان وارد می‌کند و هر یک معایب و مزایایی برای آن‌ها دارد.
انتخاب ما همیشه قطعی نیست
انتخاب نسوان همش هم قطعی نیست و برخی از شرایطی می‌گویند که مجبور شده‌اند راه دیگری را گزینش کنند: «تصمیم گرفتم وضع حمل طبیعی داشته باشم اما به علت بزرگ بودن بچه، مجبور شدم سزارین شوم. سزارین من با بیهوشی کامل فقدان و از روش اپیدورال استفاده کردم. به همین علت توانستم پس از به گیتی آمدن بچه، با او تماس پوستی داشته باشم که برای من مهم بود. کودک وقتی به جهان می‌آید و از فضای رحمی خارج می‌شود، دربایستن به حمایت و در آغوش گرفته شدن بدست مادر دارد و من برای این منظور وضع حمل طبیعی را انتخاب کرده بودم. به علاوه نمی‌خواستم بعد از وضع حمل آنقدر درد داشته باشم که نتوانم به کودک عشق بورزم.»
هر کدام چقدر طول می‌کشد؟
زایمان طبیعی:
در وضع حمل طبیعی با گشاد شدن دهانه رحم، زایمان اتمام می‌شود. انقباضات رحمی، مشابه گرفتگی قاعدگی، زیاد نیرومند عمل می‌کند و راز بچه به ذیل هدایت می‌شود. وانگهی بعضی از نسوان از مسکن‌ها و اپیدورال کاربرد می‌کنند. وضع حمل برای مادران در اولین بار ۱۲ الی ۱۴ ساعت درازا می‌کشد و در زایمان‌های بعدی سریع‌تر است. درد حین زایمان طبیعی بیشتر اما پس از آن بسیار آرامش‌بخش‌تر از سزارین است.
زایمان سزارین:
عمل جراحی برای زایش کودک نزدیک ۴۵ دقیقه درازا می‌کشد و کودک در ۱۰، ۱۵ دقیقه اول متولد می‌شود. در اغلب جراحی‌های سزارین فعلی، در حالی که مادر اپیدورال می‌گیرد، عمل اتمام می‌شود و موعد زیادی از زایمان را مادر در حالت بیدار است. همین حالت به بعضی افراد استرس زیادی را وارد می‌کند و برای برخی پرتو ویژه‌ای ندارد.
بهبودی و بازیابی زایمان طبیعی و سزارین؟
زایمان طبیعی:
پیش‌بینی زمان بهبودی کار کاستی است. مادران پس از زایمان میزان مختلفی از درد را تجربه می کنند. اما بیشتر مادران یک الی دو روز پس از زایمان طبیعی در بیمارستان می‌مانند. عوارض جانبی این نوع زایمان خونریزی، گرفتگی، تورم و درد است اما در حالت کلی زیاد سبک‌تر از زایمان سزارین است.
زایمان سزارین:
در این گونه وضع حمل عوارض جانبی شدیدتر است. در طول روز احساس تهوع و ضعف طبیعی است. سرفه، عطسه و یا خندیدن می‌تواند مایه درد شود. شما را به بلند شدن و حرکت کردن تشویق می‌کنند که برای بازداری از برپایی مایعات در ریه شما، تقویت گردش خون و کمک به هضم غذای شما است. استراحت در این حالت بیشتر از حالت طبیعی است و یک ماه تا شش هفته پس به حالت عادی خویش مفتوح می‌گردید.
عوارض هر نوع وضع حمل :
زایمان طبیعی:
ممکن است در زایمان طبیعی پارگی روده به وجود آید. برش واژن و بخیه خوردن آن در بسیاری از زایمان‌های طبیعی وجود دارد که می‌تواند درد برپایی کند. مشکلات مربوط به مهار مثانه بعد از زایش نیز ممکن است و در ضمن امکان پرولاپس لگن هستی دارد. در این گونه زایمان کودکان به انگیزه اینکه در معرض باکتری‌های کانال زایمان قرار می‌گیرند، سیستم ایمنی قوی‌تری خواهند داشت. وانگهی مادران زودتر از حالت سزارین می‌توانند کودک خویش را نگاه داشته و از شیر والده تغذیه کنند.
زایمان سزارین:
از عوارض بالقوه این روش عفونت‌های لایه رحم و برش، خونریزی بیش از حد، آسیب به مثانه یا روده در اثناء عمل، واکنش منفی به بیهوشی، لخته‌های احتمالی خونی و آمبولی ریوی است. عوارض این گونه زایمان امروزه بسیار مختصر است و جراحی بی‌خطری محسوب می‌شود ولی به طور نهفته خطرات بالا را دارد. خطرات برای کودک حداقلی است اما گاهی دشواری ها تنفسی هستی دارد. وضع حمل طبیعی به رهایی مایعات از ریه کودک کمک می‌کند و از این رو نیز روش بهتری محسوب می‌شود و اکنون بسیاری از پزشکان به این طریق رهنمود می‌کنند.
انتخاب زنان در باره شیوه زایمان به عوامل متعددی پیوستگی دارد که پزشکان در دوره بارداری در این مقوله اطلاعاتی را به آن‌ها می‌دهند. اندازه لگن، استرس زایمان، فشار خون بالا و دیابت از دسته عواملی هستند که نسوان پیش از زایمان، با توجه به آن تصمیم خودشان را می‌گیرند اما باید بدانیم تمام برنامه‌ریزی ما در هنگام وضع حمل ممکن است به دلیل شرایط، دستخوش تغییر شود. فلذا قطعیتی در این زمینه وجود ندارد و تجربه‌های مثبت زایمان، به هر دو روش هستی دارد. بهتر است به هیچ شیوه‌ای نگاه منفی نداشته باشیم چون شدنی است شرایط ما را مجبور به تصمیم‌گیری دیگری بکند و همین امر پریشانی زیادی را به ما وارد بکند. باید بدانید اگر پاراگراف (لاتین) ناف طولانی یا قطع زوج وجود داشته باشد ناچار به اتمام سزارین هستید و به همین دلیل پس از تصمیم اولیه، نگاه منفی به طریق سایر نداشته باشید.
